Wil jij ook een carrièreswitch?

Lees hier het inspirerende verhaal van Merel over haar carrièreswitch.

De stap van Merel van Vroonhoven is het inspirerende en opzienbarende verhaal van een topvrouw die het met een enorme wilskracht brengt tot de hoogste bestuurskamer. En deze dan verruilt voor het klaslokaal.

Heel stoer”, noemde minister Hoekstra de carrière-switch van Merel van Vroonhoven. De directeur van de Autoriteit Financiële Markten gaat naar de pabo en wil leerkracht worden in het speciaal onderwijs. Het ministeriële commentaar over die switch zegt wat over de inrichting van onze maatschappij.

Keuze

Vrijwillig een hoog salaris en maatschappelijk aanzien inleveren is geen alledaagse keuze. Van Vroonhoven vindt dat het op persoonlijk niveau mensen helpen van minstens zo groot belang is als het opereren op bestuurlijk niveau. Ze heeft een zoon met autisme en heeft aan den lijve ondervonden hoe belangrijk goede directe begeleiding is, van iemand die oog heeft voor wat haar zoon op enig moment nodig heeft en die ook ziet wat zijn talenten en mogelijkheden zijn.

Minder status

Maar zulk werk geniet minder status en wordt veel slechter betaald dan management en bestuur. Daar legt de AFM-directeur de vinger op: ze ziet dat ze in een bubbel leeft. Ze ontmoet alleen mensen uit de welgestelde, hoogopgeleide elite, ze werkt in bestuurs- en vergaderkamers. Met zorg ziet ze de kloof tussen haves en havenots groeien. Wil jij ook een carrièreswitch?

Dezelfde taal spreken

Schotten, bubbels en kloven zijn er in vele soorten en maten en ze belemmeren efficiëntie, verbindingen, menselijkheid en begrip.

We spreken elkaars taal niet, was vorige week de conclusie op een congres in Drachten over hulp aan mensen die langdurig kwetsbaar zijn. Vertegenwoordigers uit zorg, onderwijs, huisvesting en van de overheid erkenden dat ze eenzijdig focussen op de eigen discipline, en te weinig de persoon die hulp behoeft centraal stellen. Ze nemen elk ‘hun’ deeltje van zo’n persoon onder de loep: de een doet wetgeving, de ander financiën, er is iemand voor de zorg, voor het onderwijs, voor de huisvesting.

Niemand is zomaar iemand

En zo wordt te weinig acht geslagen op de complexiteit van de hulpvrager. Niemand is zomaar iemand, maar onderdeel van een voortdurend veranderend netwerk, van ontwikkeling en omstandigheden. Die dynamiek wordt onvoldoende onderkend; eerder lastig gevonden. Maar als we complexiteit aanzien voor gecompliceerdheid, proberen we daar vat op te krijgen door die realiteit op te knippen in behapbare stukjes: wij doen slechts ‘ons’ ding en doen dat zo goed mogelijk.

Zo blijven de bubbels in stand

Maar dat is niet goed genoeg. Zo blijven de bubbels in stand. Het is de ingewikkelde maar noodzakelijke opdracht van overheid, scholen, zorgverleners en andere hulpinstellingen om altijd te blijven kijken naar de vraag: wat heeft déze persoon nodig? Dat dwingt tot het zoeken van samenwerking met andere werkvelden. Dat is ingewikkeld en op korte termijn duur – maar het levert op termijn het beste resultaat. Met één goed geholpen mens is ook iedereen geholpen die aan hem of haar verbonden is – tot in de volgende generaties toe.

Wil jij ook een carrièreswitch?

Reageren? hoofdredactie@frieschdagblad.nl